خرافه‌فروشی در پرتو قوانین کیفری ایران
به گزارش دادبان عدالت، سیدحسن حسینی بصیر وکیل پایه یک دادگستری و ناصر صمدی گنزق کارآموز وکالت در مقاله با عنوان «جایگاه و چهارچوب دکترین حمله پیش دستانه در حقوق بین الملل : مطالعه موردی حمله نظامی اسرائیل به جمهوری اسلامی ایران» آورده اند:
چکیده– مشروعیت حملات پیشدستانه در حقوق بین‌الملل همچنان یکی از بحث‌برانگیزترین و جنجالی‌ترین موضوعات در میان حقوقدانان و کشورها است. حمله پیشدستانه به عملیات نظامی‌ای اطلاق می‌شود که کشور آغازگر تهاجم با این توجیه آن را آغاز می کند که دشمن در حال برنامه‌ریزی برای انجام یک تهاجم قریب‌الوقوع و تمام عیار است. این دکترین، هرچند برآمده از اصل دفاع از خود در حقوق بین الملل است، لیکن با هنجارهای تثبیت‌شده حقوق بین‌الملل به‌ویژه منشور سازمان ملل متحد که استفاده از نیروی نظامی میان دولتها را اصولاً ممنوع و قاعده مند می سازد در تعارض است. تنش حقوقی در اینجا ناشی از تعادل میان حق یک کشور برای دفاع از خود و ممنوعیت استفاده از زور در حقوق بین‌الملل است، و مرز باریکی میان دفاع مشروع و تجاوز غیرقانونی وجود دارد. در تجاوز اسرائیل به خاک جمهوری اسلامی ایران، عمده توجیه حقوقی رژیم متجاوز، تمسک به دکترین حمله پیش دستانه در حقوق بین الملل بود. در مقاله حاضر به بررسی مشروعیت یا غیر مشروع بودن ادعای اسرائیل در توسل به حمله پیش دستانه در حمله نظامی به جمهوری اسلامی ایران می پردازیم.
ادامه مقاله را اینجا بخوانید.
دیدگاهتان را بنویسید